Κυριακή 28 Μαρτίου 2010
The need for faith in a deity...
Σύμφωνα με μια άποψη, οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν στο Θεό διότι αισθάνονται μόνοι και ανήμποροι σε έναν ξένο κόσμο. Η πίστη αυτή αναπτερώνει το ηθικό και τις ελπίδες του ανθρώπου και τον βοηθάει να αισθανθεί ότι όλα είναι βάσει κάποιου σχεδίου και κάποιας ανώτερης λογικής την οποία δεν αντιλαμβάνεται, αλλά η οποία τον έχει λάβει υπ'όψιν της και τον φροντίζει.
Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό από την αίσθηση της ανθρώπινης αδυναμίας τους και του πεπερασμένου της φύσης τους και χρειάζονται τον Θεό να τους συντροφεύει, να τους παρηγορεί και να τους στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται υπό το κράτος μεγάλων συμφορών, ν’ αναζητά βοήθεια, ν’ αναζητά ελπίδα από κάτι που βρίσκεται πέρα από την τριβή της καθημερινότητας, από κάτι το υπερβατικό, από κάτι το μεταφυσικό. Κάνοντάς το ανακουφίζεται, παίρνει θάρρος, το ηθικό του αναπτερώνεται. Κάνοντας αυτό, ξεφεύγει από την απελπισία και πηγαίνει σ’ ένα σημείο όπου ισορροπεί, ηρεμεί, επανακτά δυνάμεις για ν’ αντιμετωπίσει τις συμφορές του.
Η πίστη αποτελεί μέρος της ατομικής ταυτότητας του καθενός και συχνά περιλαμβάνει ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και ηθικών αρχών. Η ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σχετίζεται με την ανάγκη του να ζει σε οργανωμένη κοινωνία που διέπεται από εσωτερικούς κι εξωτερικούς κανόνες.
Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό από την αίσθηση της ανθρώπινης αδυναμίας τους και του πεπερασμένου της φύσης τους και χρειάζονται τον Θεό να τους συντροφεύει, να τους παρηγορεί και να τους στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται υπό το κράτος μεγάλων συμφορών, ν’ αναζητά βοήθεια, ν’ αναζητά ελπίδα από κάτι που βρίσκεται πέρα από την τριβή της καθημερινότητας, από κάτι το υπερβατικό, από κάτι το μεταφυσικό. Κάνοντάς το ανακουφίζεται, παίρνει θάρρος, το ηθικό του αναπτερώνεται. Κάνοντας αυτό, ξεφεύγει από την απελπισία και πηγαίνει σ’ ένα σημείο όπου ισορροπεί, ηρεμεί, επανακτά δυνάμεις για ν’ αντιμετωπίσει τις συμφορές του.
Η πίστη αποτελεί μέρος της ατομικής ταυτότητας του καθενός και συχνά περιλαμβάνει ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και ηθικών αρχών. Η ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σχετίζεται με την ανάγκη του να ζει σε οργανωμένη κοινωνία που διέπεται από εσωτερικούς κι εξωτερικούς κανόνες.
Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
When a situation stinks....
Αρκετές φορές, όλοι μας έχουμε βρεθεί σε «περίεργες» καταστάσεις, είτε το καταλαβαίνουμε αμέσως είτε απαιτείται κάποιος χρόνος...
1. Πρέπει να έχουμε τα αυτιά και τα μάτια μας πάντα ανοιχτά και να είμαστε σε εγρήγορση να αναλύσουμε / κατανοήσουμε την εκάστοτε κατάσταση και την σοβαρότητά της. Επίσης υπάρχει και ο παράγοντας ένστικτο, που πολλές φορές μας υποδεικνύει το «περίεργο» κάποιας κατάστασης... Μπορεί λογικά όλα να μας φαίνονται ορθά αλλά το ένστικτο να μας ειδοποιεί για το «περίεργο». Μπορεί ακόμα να μην το αντιλαμβανόμαστε ούτε με την λογική, ούτε με το ένστικτο αλλά να μας το επισημαίνουν φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, οικογένεια. Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι να το επισημάνουμε, αντιληφθούμε, παραδεχτούμε με όποιον τρόπο. Είναι το πρώτο και βασικότερο βήμα.
2. Το επόμενο αρκετά καθοριστικό βήμα είναι να το αναλύσουμε όσο βαθύτερα μπορούμε και αντέχουμε. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά μας βοηθάει τόσο στην κατανόηση, εκλογίκευση, αποδοχή όσο και στην λήψη αποφάσεων, ενεργειών για την έξοδο από την κατάσταση. Οι λόγοι είναι συνήθως πολλοί και σύνθετοι. Έχουν να κάνουν με τα βιώματα μας, την προσωπικότητα μας, την λογική και ψυχολογική δομή μας. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε και να παραδεχτούμε αλήθειες που συνήθως πονάνε και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Η αντίδραση είναι μια φυσιολογική συνθήκη η οποία θα καμφθεί μόνο αν έχουμε την διάθεση, την υπομονή, την όρεξη και τον χρόνο....
3. Οι αποφάσεις, ενέργείες, δραστηριότητες που πρέπει να πάρουμε για την έξοδο από την κατάσταση αυτή είναι δύσκολες και αρκετά επίπονες. Χρειάζεται αρκετή και ώριμη σκέψη ώστε να μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Έχουν ήδη προηγηθεί δυο αρκετά δύσκολα, επίπονα και ψυχοφθόρα στάδια και καλό είναι να παίρνουμε κάποιο χρόνο (ανάλογα την σοβαρότητα της κατάστασης) για να καταλήξούμε στις αποφάσεις και στην υλοποίηση τους. Μπορούμε να συμβουλευτούμε φίλους, συγγενείς, ειδικούς, την καρδία μας και την λογική μας. Ανάλογα την πολυπλοκότητα της κατάστασης, μπορεί να απαιτούνται παραπάνω από μια ενέργειες, διαφορετικών μεγεθών. Ανάλογα την δυναμικότητα του χαρακτήρα μας θα βαδίσουμε. Ριζικές και ολοκληρωτικές δράσεις είναι πιο ριψοκίνδυνες και επίπονες αλλά συνήθως και πιο αποδοτικές. Όσο περισσότερο και σωστότερα έχουμε εμβαθύνει στα προηγούμενα δυο στάδια τόσο πιο εύκολο θα είναι το τρίτο.
Η κουβέντα βοηθάει πάντα και αρκετά σε όλα τα παραπάνω στάδια. Χρειαζόμαστε βέβαια και τον χρόνο με τον εαυτό μας, γιατί ότι και να μας λένε οι άλλοι, όσο σωστά και αν είναι αν δεν τα καταλάβουμε / αποδεχτούμε μόνοι μας δεν καταφέρνουμε τίποτα και τέλος μόνο εμείς ξέρουμε καλύτερα την κατάσταση και την ορθότερη λύση για την δικιά μας «περίεργη» κατάσταση, αρκεί να έχουμε το θάρρος και την δύναμη....!!!
1. Πρέπει να έχουμε τα αυτιά και τα μάτια μας πάντα ανοιχτά και να είμαστε σε εγρήγορση να αναλύσουμε / κατανοήσουμε την εκάστοτε κατάσταση και την σοβαρότητά της. Επίσης υπάρχει και ο παράγοντας ένστικτο, που πολλές φορές μας υποδεικνύει το «περίεργο» κάποιας κατάστασης... Μπορεί λογικά όλα να μας φαίνονται ορθά αλλά το ένστικτο να μας ειδοποιεί για το «περίεργο». Μπορεί ακόμα να μην το αντιλαμβανόμαστε ούτε με την λογική, ούτε με το ένστικτο αλλά να μας το επισημαίνουν φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, οικογένεια. Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι να το επισημάνουμε, αντιληφθούμε, παραδεχτούμε με όποιον τρόπο. Είναι το πρώτο και βασικότερο βήμα.
2. Το επόμενο αρκετά καθοριστικό βήμα είναι να το αναλύσουμε όσο βαθύτερα μπορούμε και αντέχουμε. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά μας βοηθάει τόσο στην κατανόηση, εκλογίκευση, αποδοχή όσο και στην λήψη αποφάσεων, ενεργειών για την έξοδο από την κατάσταση. Οι λόγοι είναι συνήθως πολλοί και σύνθετοι. Έχουν να κάνουν με τα βιώματα μας, την προσωπικότητα μας, την λογική και ψυχολογική δομή μας. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε και να παραδεχτούμε αλήθειες που συνήθως πονάνε και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Η αντίδραση είναι μια φυσιολογική συνθήκη η οποία θα καμφθεί μόνο αν έχουμε την διάθεση, την υπομονή, την όρεξη και τον χρόνο....
3. Οι αποφάσεις, ενέργείες, δραστηριότητες που πρέπει να πάρουμε για την έξοδο από την κατάσταση αυτή είναι δύσκολες και αρκετά επίπονες. Χρειάζεται αρκετή και ώριμη σκέψη ώστε να μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Έχουν ήδη προηγηθεί δυο αρκετά δύσκολα, επίπονα και ψυχοφθόρα στάδια και καλό είναι να παίρνουμε κάποιο χρόνο (ανάλογα την σοβαρότητα της κατάστασης) για να καταλήξούμε στις αποφάσεις και στην υλοποίηση τους. Μπορούμε να συμβουλευτούμε φίλους, συγγενείς, ειδικούς, την καρδία μας και την λογική μας. Ανάλογα την πολυπλοκότητα της κατάστασης, μπορεί να απαιτούνται παραπάνω από μια ενέργειες, διαφορετικών μεγεθών. Ανάλογα την δυναμικότητα του χαρακτήρα μας θα βαδίσουμε. Ριζικές και ολοκληρωτικές δράσεις είναι πιο ριψοκίνδυνες και επίπονες αλλά συνήθως και πιο αποδοτικές. Όσο περισσότερο και σωστότερα έχουμε εμβαθύνει στα προηγούμενα δυο στάδια τόσο πιο εύκολο θα είναι το τρίτο.
Η κουβέντα βοηθάει πάντα και αρκετά σε όλα τα παραπάνω στάδια. Χρειαζόμαστε βέβαια και τον χρόνο με τον εαυτό μας, γιατί ότι και να μας λένε οι άλλοι, όσο σωστά και αν είναι αν δεν τα καταλάβουμε / αποδεχτούμε μόνοι μας δεν καταφέρνουμε τίποτα και τέλος μόνο εμείς ξέρουμε καλύτερα την κατάσταση και την ορθότερη λύση για την δικιά μας «περίεργη» κατάσταση, αρκεί να έχουμε το θάρρος και την δύναμη....!!!
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)