ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Ξύπνησα μια μέρα και είπα: «Τι μαλακία έχω κάνει? Τα έδωσα όλα στην δουλειά και παραμέλησα τον εαυτό μου».... Παιδική ερμηνεία? Άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας? Αδυναμία διαχείρισης γεγονότων? Λίγο από όλα. Ένα πράγμα πρέπει να κατανοήσω: ότι ο οργανισμός μας (ψυχολογία – παθολογία) δεν κάνει ποτέ λάθος . Το λάθος είναι ότι δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε ή αποδεχτούμε.
Προφανώς, κάποιο γεγονός στην δουλειά με πείραξε, το οποίο είτε δεν το συνειδητοποίησα (ερμηνεία), είτε δεν το αποδέχομαι (άρνηση), είτε δεν μπορώ να το διαχειριστώ (διαχείριση). Έρχεται ο ‘υγιής’ εγωισμός λοιπόν και με κάνει να αναθεωρήσω και να αναδιατάξω τις προτεραιότητες μου... Απόλυτα φυσιολογικό και σωστό. Αλλά δεν έτυχε... πέτυχε. Η ουσία είναι να το κατανοούμε. Τι και γιατί? Διαφορετικά αισθανόμαστε άσχημα, που τόσο καιρό είχαμε την δουλειά ως βασική προτεραιότητα και ότι χάσαμε ώρες, δράσεις, ενέργεια για κάτι που δεν άξιζε μπλα μπλά μπλά μπλά. Απλούστατα, τότε που θέσαμε την δουλειά ως βασική προτεραιότητα είχαμε δεχθεί κάποια ‘πίκρα’ στην προσωπική μας ζωή ή κάπου αλλού.
Ή επίσης ‘είδαμε’ στην δουλειά κάτι που θεωρήσαμε ότι θα μας έδινε προσωπική ευχαρίστηση. Διότι ΟΛΑ παίζουν ρόλο και όλα είναι αλληλοσυνδεόμενα. Δεν είναι άλλο η προσωπική, άλλο η κοινωνική, άλλο η επαγγελματική, άλλο η οικογενειακή, άλλο η ερωτική, άλλο..... ζωή μας..... όλα μαζί συνθέτουν την προσωπικότητα μας, τον εαυτό μας και το ένα επιδρά στο άλλο. Σαφώς και δεν έχουν όλα την ίδια βαρύτητα ή σημασία, αλλά αυτό εξαρτάται από τις εκάστοτε συνθήκες που ισχύουν σε κάποια από αυτές τις ‘παραμέτρους’ του συνόλου.
Δεν γίνεσαι Bill Gates μαζεύοντας σκουπίδια....
