Simplicity

Ψάχνω καιρό να βρω, να καταλάβω, να αναλύσω, να διαπιστώσω γιατί τόση ΜΑΥΡΙΛΑ γύρω μου. Γιατί όλα και όλοι διέπονται από κρίση, γιατί δεν ακούω κάτι καλό, γιατί όλοι βαριόνται, βρίζουν, παραπονούνται για τα πάντα, δεν αρέσει σε κανέναν τίποτα, έχουν νεύρα, γρίνια, δεν βγαίνουν, δεν διασκεδάζουν, δεν επικοινωνούν, δεν ευχαριστιόνται τίποτα, η δουλειά σκατά, η οικογένεια σκατά, η γκομενα/γκόμενος/γυναίκα/άντρας σκατά, η υγεία σκατά, η διάθεση σκατά ΟΛΑ σκατά. Τους φταιει ο Θεός, η κοινωνία, η κυβέρνηση, η ευρωζώνη, οι συνάνθρωποι, η φύση, η πόλη...

Και η μόνη απάντηση που έχω βρει είναι διότι έχει χαθεί η έννοια της απλότητας. Δεν σκεφτόμαστε, δεν κάνουμε, δεν αποδεχόμαστε τίποτα ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ!

Συνέχεια ψάχνουμε, υποψιαζόμαστε, αναζητάμε το κάτι παραπάνω. Δεν μας αρκεί το απλό, θέλουμε το παραπάνω, το πιο καλό, το πιο ακριβό, το πιο δύσκολο, το πιο όμορφο, το πιο σπουδαίο, το πιο πολύ. Και αυτό γιατί; Γιατί είμαστε ρηχοί και ενδιαφερόμαστε μόνο για υλικά αγαθά και εμφανησιακά λαμπερά/φανταχτερά αντικείμενα/υποκείμενα.

ΖΗΣΤΕ ΑΠΛΑ! ΑΡΚΕΣΤΕΙΤΕ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ...